leeservaringen

Het verhaal van de Waal 3

 

Gisteren was Michel hier, uit de Franse Cevennen.

Daar moeten ze het hebben van de regen in november.

Afgelopen november heeft het maar één keer geregend.

De drinkwatervoorziening loopt hartstikke gevaar daar.

Neem maar wat water mee, zei ik. Wij wandelden langs de Waal. 

 

Vandaag wandelde ik opnieuw langs de Waal. Het water stond hoger dan gisteren;

ik kon niet verder, de loopbrug stond onder water. Twee mensen van Staatsbosbeheer sloten de hekken;

geen toegang meer voor de mensen; de dieren trekken nu naar de hogere gedeelten van de Stadswaard

en zij mogen zich niet opgejaagd voelen; ze zouden het water inrennen. Paarden, koeien, hazen, fazanten, mollen. 

Dinsdag wordt de hoogste waterstand verwacht, maar misschien al eerder want in Keulen regent het heel veel. 

 

Ik wandelde naar de Vlietberg.

Vandaar kon ik nog wél langs de Waal wandelen.

Er was bijna nergens meer strand en er was geen krib meer te zien.

Ik was benieuwd naar de grote wilg. Stond haar massieve onderkant al onder water?

Nee. Nog niet. Wel spoelde het water al af en aan over de brede dikke bovengrondse wortels.    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vanaf de Vlietberg weer naar de dijk.

Overal water. Een nest in een rozenbottelstruik.

Water kolkt door een duiker, de Oude Waal in.

De grote wilg staat nog half met de stam bloot.

Vanaf de dijk is het water grijs en is de lucht grijs.